Cztery ściany. Serca dwa.
Choć zgarbione prozą dnia
to wbrew szeptom trzeźwych głów,
wbrew kolorom nośnych słów

wbrew prorokom nowych reguł,
wbrew złu, które tkwi w człowieku,
wbrew goryczy, co nas zmienia,
wbrew sensowi nieistnienia,

para serc - ta w czterech ścianach -
wbrew wszystkiemu... zakochana -
splata warkocz, by zamienić
popiół życia w żar płomieni.

Warkocz myśli, warkocz dłoni.
Warkocz spojrzeń zaplecionych.
Ciepłem Twoich oczu tkany.
warkocz, warkocz … zakochanych.

Warkocz myśli, warkocz dłoni.
Warkocz spojrzeń zaplecionych.
Ciepłem Twoich oczu tkany.
warkocz, warkocz … zakochanych.

Cztery ściany. Serca dwa.
Może ślepe niczym ćma,
może ufne, aż po kres,
może pełne gorzkich łez,

może głodne wciąż i znowu,
może nie chcą wierzyć słowu,
może kruche niczym wiara,
może boją się postarać,

para serc - ta w czterech ścianach -
mimo wszystko... zakochana -
splata warkocz, by zamienić
popiół życia w żar płomieni.

Warkocz myśli, warkocz dłoni.
Warkocz spojrzeń zaplecionych.
Ciepłem Twoich oczu tkany.
warkocz, warkocz … zakochanych.

Warkocz myśli, warkocz dłoni.
Warkocz spojrzeń zaplecionych.
Ciepłem Twoich oczu tkany.
warkocz, warkocz … zakochanych.